Španjolska Sevilla u subotu (15.12.) je ugostila svečanu dodjelu 31. Europskih filmskih nagrada u organizaciji Europske filmske akademije. Više od tri tisuće Akademijinih članova biralo je dobitnike nagrada brojnih kategorija, dok je samu svečanost vodila Amira Casar, britanska glumica kurdsko-ruskog podrijetla.
Pomalo iznenađujuće, na nemalo čuđenje brojnih filmskih kritičara i ljubitelja Sedme umjetnosti, u konkurenciji dokumentarnog filma slavila je 50-godišnja Šveđanka Jane Magnusson s filmom “Bergman – Jedna godina, jedan život” / “Bergman: A Year in Life” / “Bergman – ett år, ett liv” (2018). Film prati najproduktivniju stvaralačku godinu Ingmara Bergmana, a Magnusson je prije ovog filmskog djela kao scenaristica radila na mini seriji “Bergman Video” (2012), odnosno redateljica na “Nepozvani kod Bergmana” / “Trespassing Bergman” (2013), oba o životu i djelu švedskog redateljskog velikana.
“Bergman – Jedna godina, jedan život” gledali smo u ovogodišnjem programu Human Rights Film Festivala, no u EFA-inoj nefikcijskoj konkurenciji bilo je vjerojatno i kvalitetnijih naslova, poput “O očevima i sinovima” / “Of Fathers and Sons” (2017) Sirijca Talala Derkija, “Zarobljene žene” / “A Woman Captured” mađarske autorice Bernadett Tuze-Ritter ili “Dalekog laveža pasa” / “The Distant Barking of Dogs” (2017) Danca Simona Lerenga Wilmonta. Na širu ovogodišnju listu petnaest preliminiranih kandidata Europske filmske akademije ove je godine, podsjetimo, ušla i naša “Srbenka” (Restart, 2018.) Nebojše Slijepčevića.
Opširnu listu dobitnika EFA-inih nagrada provjerite na službenoj stranici Europske filmske akademije.
