Višestruko nagrađivani bosanskohercegovački redatelj Šahin Šišić, još 1995. godine snimio je možda i najupečatljivije djelo svoje cjelokupne karijere – kratki dokumentarac “Planet Sarajevo” – koji na unikatan način progovara o strahotama sarajevske opsade početkom devedesetih godina. Snimljen u stilu cinema veritea, Šišićev dokumentarac – nenadmašnom vizualnom estetikom, bez naracije i intervjua – pokazuje svakodnevni borbu i snalaženje Sarajlija u pogubnom balkanskom ratnom vihoru.
“Planet Sarajevo” nije ratni film. “Planet Sarajevo” nije niti propagandni film. “Planet Sarajevo” je film o malom dječaku koji na groblju grčevito stišće Alfovu lutku, ne shvaćajući zašto su svi oko njega toliko tužni. “Planet Sarajevo” je film o jednom crvenom tramvaju čije su tračnice između tri susjedne kuće, tri naselja i tri različita svijeta, zauvijek uništene. “Planet Sarajevo” je film o nediskrimirajućem licu konačnog kraja.
Priča o istoj širini grobova, istim drvenim materijalima za priručne križeve i istom načinu oplakivanja svojih mrtvih. Priča o istoj slanoći roditeljskih suza. Priča o preživljavanju još samo jednog prokletog sata. Još samo jednog prokletog dana. Kad te pogodi metak, šrapnel ili komad obližnje žbuke s tvojim imenom, tada ionako više ništa nije važno.Tri naroda, ujedinjena u smrti kao jedinoj konačnoj istini….
